Oude Vlaamse bloedlijnen in een moderne mal
Voor de fokwaardeschattingen van dit seizoen werd David van het Lindenerf van KI De Wispelaere in Evergem (fokker Hans Dejonckhere uit Ardooie) aangeduid als beer in de kijker.
Om deze ‘titel’ te krijgen moeten de kernfokwaarden allen boven de 100 punten liggen en dient de beer onder andere nog productief te zijn op een Vlaams KI-centrum.
De ‘traditionele’ bloedlijnen
In de afstamming van David vinden we generaties ver meermaals West- en Oost-Vlaamse fokkerijen terug. Ronkende namen zoals het Lindenerf, van den Bosrand, van het Bezemhof, van Bachte, van de Blomberg, ten Thorre, d’Oasis, van ’t Leitje en van de Cheops, passeren de revue.
Via vader Upoleon, een recht door zee en eerlijk vleestypisch fokproduct van Renaat Saelen en Tinne Vermeulen uit Zonnebeke, loopt de vaderlijn over Hallo Hof ten Thorre naar de fameuze Belga van den Bosrand van fokker Huyghe-Maenhout uit Maldegem. Belga was dan weer een kleinzoon van Vodoti van het Lindenerf, waarmee we terug aankomen bij de fokkerij van Hans Dejonckhere in Ardooie, en zo is de circkel rond.
De moeder van David is op haar beurt een dochter van Opmars van de Blomberg van Christophe Van Compernolle uit Pittem. Hiermee is ze dan ook meteen dicht verwant met de winnaar van de Gouden Piétrain- award 2021 Artan van de Janshoek van fokker Jan Gorssen uit Kaulille, die tot dezelfde Opmars-vaderlijn behoorde.
Uitstekende cijfers
De opbouw van de pedigree ziet men dan ook terug in de cijfers. Zo zagen we een uitstekend slacht- en uitsnijrendement bij de nakomelingen, gekoppeld aan een goede Autofom/MBI-index (fokwaarde slachtkwaliteit 120, zie tabel), een kenmerk dat we vooral in de bloedlijnen van de Upoleon-vaderlijn zagen.
De uitstekende fokwaarde voor levensgroei (132) behaalde David vooral in de afmestfase van zijn nakomelingen. Hier zal de moederlijn (Opmars) voor een belangrijk aandeel verantwoordelijk geweest zijn. Ten slotte valt de extreem hoge fokwaarde voor voederconversie (151) in het oog. Hiermee staat David in de top 10 van een lijst met 1.520 beren die afgetest werden sinds het invoeren van het nieuwe selectiemesterijsysteem in juni 2017.
De ‘moderne’ mal
Met het verdwijnen van de SKG2- en VCS2000-camera’s, wordt in de grotere Vlaamse slachthuizen vandaag de karkaskwaliteit veelal bepaald met de Autofom3. Dit laatste toestel, geïntroduceerd halfweg 2014 in het eerste Vlaamse slachthuis, blinkt uit in de correctheid van de meting van het vleespercentage in een karkas, maar is minder geschikt om conformatie (en al helemaal niet op de ham) te meten, wat de 2 eerste toestellen destijds wel konden.
Het gevolg daarvan is dat de hammen van vleesvarkens niet zo extreem meer hoeven te zijn als weleer. De lengte van het karkas is daarentegen weer veel belangrijker geworden dan de breedte, omdat een van de belangrijkste metingen bij de Autofom3 de zogenaamde COG (Center Of Gravity= zwaartepunt) is. Dit wordt gemeten ten opzichte van het oppervlak van de rug. Hierbij wordt een zwaartepunt dicht bij de rug als gunstig beschouwd voor de karkaskwaliteit. Dit zijn vooral lange varkens met weinig buik, een zware carree en een lichter beendergestel.
Dat is dan ook wat we meer en meer zien bij het exterieur van de beter afgeteste beren, zo ook bij David van het Lindenerf. Dit staat in tegenstelling met de historische stamvaders in de pedigree van David, die in de SKG2- en VCS-periode de dienst uitmaakten. Zij hadden vaak een veel meer uitgesproken schouder- en hambreedte, maar waren soms iets minder lang.
