Na emotie terug wetenschap?

Het is al enige tijd dat diverse nieuwsberichten over een bekende onkruidverdelger op basis van de actieve stof glyfosaat ons bereiken. De ene keer pro dit herbicide, maar vooral contra. De stemmingmakerij lijkt ons gevoed door (groene) lobbygroepen. De bevolking, en bij uitbreiding dan ook de politiek, is heel gevoelig aan het glyfosaatthema.

Zo verboden de Vlaamse en de federale ministers Joke Schauvliege en Willy Borsus het gebruik door en de verkoop van glyfosaat aan particulieren. Landbouwers kunnen het dus blijven gebruiken. Een aspect dat niet naar voren kwam is dat hiermee het vertrouwen in de kennis en kunde van de landbouwer wordt onderstreept. We kunnen hem dan ook alleen maar aanraden om te blijven voortdoen zoals hij bezig is. We moeten beseffen dat een verantwoordde omgang met gewasbeschermingsmiddelen nodig is willen we hier nog de beschikking over hebben in de toekomst.

Na voornoemd verbod vroegen onze landbouworganisaties aan de beleidsmakers om hun beslissingen te baseren op feiten en de wetenschap. Hier moeten we wel erkennen dat sommige wetenschappers een kleine dreun hebben gekregen na de bekendmaking van de Monsanto Papers. Laat duidelijk zijn dat beïnvloeding van de wetenschap niet kan. Van wetenschappers wordt verwacht dat zij met correct, onafhankelijk onderzoek naar buiten komen.

We treden volmondig de vraag van de landbouworganisaties bij om na de emotie, zelfs commotie, terug te gaan naar de wetenschappelijke feiten. Vooralsnog luidt de conclusie die nu op tafel ligt, dat glyfosaat niet kankerverwekkend of hormoonverstorend is. Moest het toch anders zijn, dat de onafhankelijke wetenschap dit dan bewijst. Stemmingmakerij door emotionele lobbygroepen is niet aangewezen. Emotionele beslissingen blijken immers niet altijd de juiste.

In dit kader herinneren we graag aan de stelling van theoloog en arts Paracelsus: Alle dingen zijn vergif en niets is zonder vergif. Alleen de dosis maakt dat iets niet giftig is.T.D.