Tuin

In Wallonië staat de vergroening hoog op de politieke agenda. Maar liefst 4000 km hagen wil men daar in de komende 5 jaar aanplanten in de strijd tegen broeikasgassen en om de biodiversiteit te stimuleren. Het is een schitterend initiatief dat navolging verdient. Die 4000 km zullen we in Vlaanderen waarschijnlijk niet halen, maar omdat alle beetjes helpen kunnen we alvast beginnen in eigen tuin.

Omdat bomen belangrijk zijn in de strijd tegen de klimaatsverandering, maar ook omdat ze mooi en rustgevend zijn, gaan we vandaag op zoek naar bomen die ook aangeplant kunnen worden in kleine tuinen. Vaak zijn argumenten als te weinig plaats, hinderlijke schaduw, bladval... voldoende om geen bomen te planten in kleinere tuinen. Nochtans krijgen deze tuinen vaak een meer 'natuurlijke' look door het inplanten van één of enkele klein blijvende bomen.

Bomen zijn het beste wapen in de strijd tegen de klimaatsverandering. Niet alleen zetten ze door fotosynthese koolstofdioxide om in zuurstof maar door de verdamping van grondwater werken ze bovendien ook als een natuurlijke airco die de omgevingstemperatuur op warme dagen doet dalen. Als extra troef werd wetenschappelijk bewezen dat groen in de nabijheid van de leefomgeving zorgt voor een betere gezondheid en een gevoel van welbehagen.

Het vlinderseizoen is stilaan over zijn hoogtepunt heen, maar op zonnige dagen wordt de tuin nog steeds opgevrolijkt door veelkleurige vlinders die van bloem naar bloem fladderen. Deze insecten zijn dan op zoek naar nectar die ze met hun lange roltong uit de bloemen zuigen. In ruil zorgen de vlinders voor de bestuiving van de plant, kortom de natuur op zijn mooist.

Rambling rose, why you ramble no one knows (Liaanroos, niemand weet waarom jij klimt...). De Amerikaanse singer-songwriter Nat King Cole wist het niet. Wij weten het wel, het zit namelijk in de genen. De wilde rozensoorten waaruit de ramblers of de liaanrozen ontstaan zijn, hadden de typisch rankende groeiwijze die zo kenmerkend is voor de ramblerrozen.

Ramblers of liaanrozen vormen een aparte, ietwat ondergewaardeerde groep binnen de klimrozen. Klimrozen worden naargelang de soort 2 tot 5 m hoog. Ramblers daarentegen kunnen tot 15 m hoog in bomen klimmen, waardoor hun rankende takken die naar beneden hangen tijdens de bloei een heuse bloemenwaterval vormen. Ze kunnen afscheidingsmuren of lelijke gebouwen omtoveren in een bloemenfestival of, strak gesnoeid, langsheen een zuil, touw of stevige rozenboog worden geleid.

Vorige week maakten we kennis met een aantal insecten die onze bondgenoot zijn als het erop aankomt om onze fruitgewassen te beschermen. Vandaag stellen we u graag een aantal beestjes voor die we liever zo weinig mogelijk tegenkomen in de fruittuin omdat ze in staat zijn om het fruit ernstig te beschadigen, de oogst te verminderen en zelfs hele bomen ziek te maken.

Insecten zijn met bijna 1 miljoen beschreven soorten verreweg de grootste groep binnen het dierenrijk. Sommige insecten hebben een rechtstreekse invloed op het leven van de mens. Zo bijvoorbeeld parasiterende insecten (muggen, vlooien...) die vaak ook ziektes overbrengen, insecten die de oogst beschadigen of zelfs opeten. Maar er zijn ook heel veel nuttige insecten die de gewassen bestuiven of gewasbeschadigers bestrijden door ze te parasiteren of gewoonweg op te eten.

Dat het ene gewas meer warmte nodig heeft dan het andere is de reden dat heel wat mediterrane planten het in ons klimaat niet zo goed doen. Onze zomers zijn misschien wel warm genoeg, maar vaak te kort om jaar na jaar een goede groei of oogst te garanderen. De laatste jaren echter, dankzij de warme en lange zomers, lukt het steeds beter om deze gewassen ook bij ons met succes te telen. Zelfs een zonneklopper als de meloen doet het steeds beter in onze tuinen.

Waar zijn ze toch gebleven, de klaprozen en de andere akkerbloemen zoals korenbloem, bolderik en kamille, die in onze jeugdjaren de velden en de zomers kleurden? Vroeger werden deze planten, eenjarigen waarvan het zaad afrijpt op het moment van de korenoogst, jaar na jaar mee uitgezaaid met het graan. Tegenwoordig wordt het zaad grondig geschoond en worden onkruidzaden verwijderd. Bovendien voelen deze planten zich niet thuis in de moderne akkerbouw, met zijn intensief karakter, minder zomergranen, meer maïs, betere onkruidbestrijding, gerichte bemesting en efficiënt grondgebruik.