Edito

Landbouwers moeten open kaart spelen, zo klinkt het vaak. Het is een terecht pleidooi. Weinig beroepen zijn zo ingebed in een samenleving als de land- en tuinbouw, en dat zowel letterlijk (ruimtelijke ordening) als figuurlijk (aan de eettafel). Omdat de land- en tuinbouw steeds minder zichtbaar is, terwijl de samenleving wel steeds meer beslissingsrecht over wat de boer doet naar zich toe trekt, is het echter goed om de band met de burger kort en gezellig te houden.

“Uiteinelijk zijn het niet de organisaties die wetten en regels bepalen, maar de politiek.” Het is een uitspraak van Vlaams minister van Landbouw Joke Schauvliege in een gesprek met ons blad (p. 4).

Het moet voor burgers in Brussel een vreemd gezicht zijn geweest: melkveehouders die bij het gebouw waar de Europese Commissie zetelt demonstreren tegen wat ze een chronische crisis in hun sector noemen. Een prijzencrisis wel te verstaan.

Gemengde signalen op de voorstelling van de evaluatie van Boerenbond van het productiejaar (p.3-5). Het huidige jaar geeft na enkele moeilijke jaren voor het eerst weer wat meer ademruimte. Het beeld is uiteraard genuanceerd. Afhankelijk van de sector en de teelten zijn de rendementen sterk verschillend.

Altijd leuk om een schandaal van een ander voor de eigen kar te kunnen spannen, moeten ze bij EVA vzw, de organisatie voor vegetariërs en veganisten, gedacht hebben.

Vandaag bestaat er goed voedsel en er bestaat fout voedsel. Maar welk voedsel in welke categorie valt, hangt af van wie er zich over uitspreekt. Zogenaamde nieuwe inzichten, gedragen door de mode van de dag, laten voedingsproducten vlot van de ene categorie naar de andere springen. Een normaal mens ziet er door de bomen het bos niet meer door.

Mocht de toeleverende en afnemende vleessector een ezel zijn, ze had zich al een derde keer gestoten aan dezelfde steen. Na de mistoestanden in een varkensslachthuis en een kippenbroeierij (beide in Tielt), was het nu de beurt aan een runderslachthuis (Izegem). De gefilmde toestanden zijn misschien iets minder horrorachtig als die in Tielt destijds, maar ze zijn nog altijd duidelijk over de lijn. Hier past enkel afkeuring. De dieren van een boer verdienen een laatste begeleider die hen met respect behandelt.

Vorig week was niet alleen de periode waarin er veel leerlingen naar de schoolbanken werden geleid, maar ook veel mensen naar de slachtbank. Gelukkig trokken die mensen er alleen naar toe om te kijken. In Oevel (Westerlo) openden Vanden Avenne en Noordvlees Van Gool op officiële wijze en met veel tromgeroffel het modernste slachthuis van het land (p. 31).

Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Het is een spreekwoord dat keer op keer in zijn waarheidsgehalte wordt bevestigd. Eens het vertrouwen definitief geschonden, is het een werk van lange adem om het terug te winnen. De landbouwsector weet er alles van. De dioxinecrisis was zo’n harde klap voor het consumentenvertrouwen in de landbouw, dat de gevolgen hiervan nog altijd nazinderen. Een aantal bedrijven kwam de klap zelfs helemaal niet te boven.

“Blijkbaar is het ‘Ethisch Vegetarisch Alternatief’ geradicaliseerd van vegetarisch naar veganistisch, en van alternatief naar anti. ”