Edito

De Beurs van Libramont was zoals elk jaar een plek voor verkopen, prijskampen, een dagje uit en discussies over waar het met de landbouw naartoe gaat, of zou moeten gaan. De Waalse politiek maakte er mooie sier, terwijl het de landbouw in werkelijkheid sterk beknopt. De goeddeels afwezige Vlaamse politiek zou de volgende editie wellicht beter niet links laten liggen.

De Beurs van Libramont staat voor de deur, met haar honderden machines, meer dan 3.000 dieren, en talloze presentaties. Het is een plek voor vertier, debat, het inwinnen van informatie en gewoonweg zaken doen. Politici grijpen de beurs aan om goede sier te maken bij de boeren. Ze doen er goed aan eens buiten de EU te kijken om te begrijpen waarom de sector echt meer respect verdient dan nu het geval is.

Door in zee te gaan met Mercosur zet de Europese Commissie haar geloofwaardigheid als voorvechter van een meer duurzame landbouw opzij. Van een gebalanceerd verdrag is geen sprake: de landbouw wordt geofferd voor het altaar van de vrijhandel. Aan de democratisch gekozen politici de plicht om de Commissie, in feite een groep van 28 topambtenaren, terug te fluiten.

In België is het antibioticagebruik bij landbouwdieren vorig jaar met 12,8% gedaald ten opzichte van 2017. Dat blijkt uit cijfers van Amcra, het kenniscentrum voor antibioticagebruik en -resistentie bij dieren. Het zijn cijfers die in schril contrast staan met het antibioticagebruik bij mensen, dat verontrustend hoog blijft.

Duurzaamheid wordt vaak verstaan als goed doen voor het milieu. Maar het begint bij voldoende produceren en dat valt gezien de sterke groei van de wereldbevolking nog niet mee. Zo begrepen zijn Europese export en overschotten een deugd, en niks om je voor te schamen.

De vraag naar biologische producten groeit sneller dan het aanbod. Tegelijk heeft de sector nog een beperkt marktaandeel, zijn er steeds meer ‘duurzame’ kapers op de kust en blijft de Vlaamse groei achter bij de Waalse. De biosector zal zich moeten heruit-

vinden om op de langere termijn succes te blijven boeken.

De verkiezingen liggen achter de rug en Vlaanderen wordt niet overspoeld door een groene golf. Tegelijk mag de sector zich zorgen maken dat de partijen die traditioneel het dichtst bij de landbouw staan, fors inleveren. De uitslag noopt tot nadenken over een minder traditionele landbouwlobby.

Maandagmiddag drongen ruim 100 dierenactivisten uit ten minste 10 landen een varkensstal nabij Eindhoven binnen. Ze hielden deze tot laat op de avond bezet en kondigden meer acties aan, mogelijk ook in Waregem. Wat begon met heimelijk filmen om

dierenleed vast te leggen, dreigt te ontsporen tot intimidatie.

Nog tot 12 mei vindt in heel Vlaanderen de ‘Week van de Korte Keten’ plaats. Lokale producenten stellen de deuren van hun bedrijf open voor het grote publiek. Men kan streekmarkten bezoeken, op de boerderij komen proeven van ter plekke gemaakte voeding, workshops volgen of na een lunch tussen de koeien een introductiecursus melken volgen. De korte keten is er één van

echte ondernemers met lef en creativiteit.

De landbouw is de afgelopen decennia stukken productiever geworden, mede dankzij sprongen vooruit in de zaadveredeling en gewasbescherming. Het glyfosaatdossier leert ons dat die sprongen vooruit wel eens begrensd kunnen worden door een groeiend wantrouwen in de samenleving. Grootschaligheid en industrie worden verdacht gemaakt.