Paarden

Jeroen Haenen (°1991) uit Diepenbeek (Limburg) werkt beroepsmatig in de bediening van restaurant Slagmolen** in Opglabbeek (bij chef Bert Meewis, chef van het jaar van Gault & Millau 2020). Vanaf april 2019 werd hij de eerste ‘jonge vertegenwoordiger van stamboek Welsh Belgium.’

“Filip De Schutter, dat is die met zijn pony’s”, zeggen ze bij het Aangespannen Trekpaard, maar ze beseffen niet dat hij rijdt met twee sterke Ardenner trekpaarden: Lies en Lot van de Venhoeve.

Als dochter van de gerenommeerde fokker Frans Beullens uit Ranst, heeft Monique de liefde voor het trekpaard met de paplepel meegekregen. Beroepsmatig is zij professor aan de faculteit geneeskunde van de KUL en sinds enkele jaren gewaardeerd officieel jurylid bij Het Belgisch Trekpaard. In die functie hadden we met haar een gesprek over het wel en wee in de trekpaardenfokkerij en vooral ook over de toekomst van het trekpaard.

Zoals de meeste trekpaardenliefhebbers heeft Walter Oorts (1962) 0de liefde voor de paarden meegekregen van thuis. Zelf heeft hij nog met de paarden geploegd en het veld bewerkt. Twintig jaar geleden kocht hij bij Luc Imschoot zijn eerste merrie, de driejarige Marcopia van de Gavers, waarmee hij meteen is beginnen kweken.

In 1999 kocht Daniël Saey uit Sint-Kruis-Winkel zijn allereerste Fries: een 2-jarige merrie die verraste door haar rustige aard. In die tijd stond er op de boerderij nog rundvee en die eerste Fries kwam via een slager uit ‘s-Hertogenbosch aan wie men dikbillen verkocht. De merrie werd gedekt en zo werd ‘Stal de Warande’ geboren. Sinds 2006 huizen er enkel nog Friese paarden.

Sinds anderhalf jaar is de goedlachse vijftiger Marc de Laet uit Halle - na een moeilijke periode in het stamboek - de nieuwe voorzitter geworden. Zelf is hij een gedreven liefhebber. Bij hem thuis staan er 7 Friese Paarden op stal, waaronder 5 merries en 2 hengstveulens. En wat doet hij met zijn paarden? “Hoofdzakelijk wandelen en mennen.”

Elke paardenhouder wordt vroeg of laat geconfronteerd met een paard aan huis bij wie ouderdomskwaaltjes de kop op steken. Een oude viervoeter verdient de beste aanpak. Altijd!

Toen Roger Van de Vijver uit Eksaarde Doorslaar 12 jaar was, is hij met een groep jonge mensen gestart bij LRV-Kruisridders. “We hadden het geluk dat onze ouders ook iets voelden voor de ruiterij, want de paarden van toen moesten tijdens de week het nodige landbouwwerk verrichten. Geleidelijk aan verdrong de tractor het landbouwrijpaard, maar onze hobby is blijven bestaan”, aldus Roger.

In België zijn volgens het ministerieel besluit van 23 maart 2020 de diensten van o.a. dierenartsen en inseminatoren nog steeds toegelaten. In de communicatie van het FAVV wordt dan ook aangegeven dat onder andere het insemineren van merries toegelaten is, maar daarbij dienen wel altijd de algemene principes van ‘social distancing’ gevolgd te worden (minimale afstand van 1,5m).

Met zijn 95 jaar is Alfons Van Mol uit Zwijndrecht zeker een van de oudste -misschien zelfs de oudste - trekpaardenliefhebbers in ons land. De microbe heeft hij van kindsbeen af meegekregen op de ‘Sint-Antoniushoeve’ in Prosperpolder-Doel.