Eikels, esdoorn en ander afstervend groen: het risico voor paarden beperken
Dat de herfst op kousenvoeten binnensloop ervoeren we ondertussen. De lange, warme zomer zorgde voor een overvloed aan bepaalde vruchten die niet geschikt zijn voor onze paarden, zoals zaden of scheuten van bepaalde esdoorntypes. We verwijzen trouwens regelmatig in Landbouwleven naar de ziekte atypische myopathie, die veel paarden treft in dit seizoen.
Prof. Dr. Piet Deprez van de Faculteit Diergeneeskunde UGent vestigde onlangs de aandacht van de paardenhouders op een mogelijk risico voor paarden bij het opnemen van eikels en eikenbladeren. Deze zijn nu volop aanwezig en belanden maar al te vaak op onze weiden die gelegen zijn in of rond bosrijk gebied. De opname van grote hoeveelheden veroorzaakt koliek en ernstige nierbeschadiging, meestal – net zoals de atypische myopathie – met fatale afloop.
Gedoseerde weidegang
Paarden die beschikken over voldoende gras mijden deze ‘eikelboosdoeners’ meestal, omdat ze bitter smaken. Als er echter na een winderige periode veel eikels en eikenbladeren op de weide liggen, worden ze soms meegepikt met de laatste grassprietjes. Dat is zonder meer een gevaarlijke situatie!. De paardenhouder maakt best van zijn hart een steen en begint dus stilaan de weidegang te doseren en/of af te bouwen.
Op een bladvrije plek ruwvoer bijvoederen is een traktaat waar het paard snel aan went als de toegang tot zijn weide afgesloten is. Denk daarbij bijvoorbeeld aan een portie hooi of een smakelijke voederbiet. Voedzaam en smakelijk is het gras in dit seizoen toch niet meer. Dergelijke aanpak is goed voor de gezondheid van de paarden, voor de bodem van onze weiden en… voor het geweten van de paardenhouders.
