Liefhebberstuin

De Brusselse minister Guy Vanhengel, bevoegd voor het Nederlandstalig onderwijs in het hoofdstedelijk gewest, heeft woensdag in basisschool 't Overbeek in Ganshoren de eerste educatieve "klasbakken" ingewijd. Met die minimoestuin moeten de Brusselse leerlingen in contact worden gebracht met het kweken van groenten en fruit.

Wie voldoende ruimte heeft in de tuin en houdt van een overvloedige oogst aan lekkere en gezonde vruchten, moet de aanplant van een kerselaar of kriekelaar in overweging nemen. Zeker nu deze fruitsoorten ook leverbaar zijn als klein blijvende struikvormen of spilbomen.

Ondanks de zomerprik van vorig weekend, warmteonweders incluis, lijkt de herfst nu toch definitief zijn intrede te maken. De voorspellingen van het KMI luiden vanaf nu “normale temperaturen voor de tijd van het jaar, die op het einde van de week zelfs teruglopen onder het gemiddelde”. En vanaf dan kan het vlug gaan. De kleurrijke blaadjes die de natuur nu nog volop kleuren, vormen dan weldra een dik tapijt van mooi gekleurde bladeren.

Al eens iemand horen vertellen over die lekkere pruimen die ze vroeger in de tuin staan hadden? “Zo van die zoete, kleine witte pruimpjes” of “Van die vuistgrote, blauwe pruimen met geel vruchtvlees” of “Van die groene zoetzure die al in juli rijp waren”. Het assortiment pruimenrassen is inderdaad zeer uitgebreid, gaande van kleine, eetbare, botanische (wilde) soorten tot allerlei kruisingen tussen verschillende groepen pruimen.

Een tuin is pas echt een tuin als er ook enkele bomen groeien. Een fruitboom is dan vaak een goede optie. Ze bloeien niet alleen rijk en opvallend, ze zijn er ook in allerlei groeivormen: van leibomen tot terrasplant en van laagstam tot hoogstam. Een appelboom is vaak de beste keuze, omdat die niet zo kieskeurig is qua bodemeisen en groeiplaats.

Wie volgend jaar mooie dikke lookbollen met goed gevulde teentjes wil oogsten uit de eigen moestuin, kan deze vanaf nu planten in de volle grond. Niet dat de look al meteen spectaculair aan het groeien gaat, maar de winterkou zorgt ervoor dat de knollen uiteindelijk groter worden en men in de zomer een maximale oogst heeft.

De zomer van 2018 wordt legendarisch. Zoals de ‘oudere’ generatie nu, 40 jaar later, nog spreekt van de uitzonderlijke zomer van 1976, zo zal men binnen 40 jaar nog spreken van de zomer van 2018. Ook deze week kregen we als afsluiter nog hoge temperaturen, maar vandaag, 21 september, begin van de herfst, zetten we er onherroepelijk een punt achter.

In mijn jeugdjaren stond in elke tuin een rabarberplant. Veel plaats en aandacht had de plant niet nodig. Een zonnig hoekje in de moestuin of de border volstond om jaar na jaar een ruime hoeveelheid stelen te kunnen oogsten. Om vers van te snoepen of om te verwerken in de keuken tot confituur of moes.

Voorjaarsbloeiende bollen, zoals tulpen en narcissen, moeten in de herfst de grond in. In de tuincentra zijn ze vanaf nu weer te koop, nog mooi verpakt in houtkrullen, met mooie foto's op de verpakking die ons al doen verlangen naar het voorjaar.

Asters lijken zo uit grootmoeders tuin weggelopen en hebben een eerder oubollig imago. Dit hebben ze voornamelijk te danken aan de eertijds zeer populaire en ook nu nog veel geteelde herfstbloeiende Aster novi-belgii, een plant die in tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, niet nieuw is en ook geen Belgische roots heeft.