Edito: samen op weg naar een betere prijs
Vleesveehouders gaan bijna structureel gebukt onder ondermaatse prijzen. Om een harde, koude sanering te stoppen, moet de sector misschien meer durven investeren in marketing, en moet de markt transparant worden.
De gemiddelde rentabiliteit van vleesveehouders is onvoldoende. Het gebrek aan winstgevendheid leidt tot een harde, koude sanering. De laatste 3 jaar is het aantal geboortes uit vleestype dieren met 11% gedaald naar het laagste peil van de voorbije 10 jaar. Het aantal slachtingen van kwaliteitsvolle dieren (S, E type karkassen) is fors afgenomen. Boeren geven het op en richten zich soms op andere onderdelen van het bedrijf.
Vleesveehouders zijn slachtoffer van een grotere trend die zich doorzet. Consumenten eten steeds minder vlees. In 2010 at de gemiddelde Belg 82,4 kg vlees, 10 jaar later was dat nog 72,2 kg, zo blijkt uit cijfers van statistiekbureau Statbel. Deze tendens is zichtbaar over alle vleescategorieën heen, maar toch het meest bij rund- en kalfsvlees. De consumptie van dit type vlees daalde met maar liefst 20%.
Opvallend is dat de consumptie van ‘eetbaar slachtafval’ in dezelfde p,eriode met 6,5% is gestegen. Men eet dus minder vlees en als men vlees eet, komt men vaker bij de minst kwalitatieve categorie uit. De sector, maar ook retail mag zich de ontwikkeling wel aantrekken.
Kiest de consument bewust voor het eten van minder of laagwaardiger vlees: wie zijn wij om hem of haar aan te spreken op deze vrije keuze? Te vaak ligt echter een verkeerd beeld van de gezondheidsaspecten of de veehouderij ten grondslag aan de keuze. Het corrigeren van een negatief beeld van de veehouderij en vlees moet voor de sector – van boer tot slachterij - een topprioriteit zijn. Wellicht zouden actoren uit het vleesspectrum samen moeten zitten om, binnen of naast de VLAM, budget te mobiliseren voor een grootscheepse campagne.
Frisdranken met nul goede voedingsstoffen vinden hun weg naar de consument met slogans als ‘geen calorieën’ of ‘geen toegevoegde suikers’. De vleeswereld heeft toch zoveel meer positieve verkoopargumenten te bieden. Natuurlijk kent de vleessector geen Coca Cola of Pepsico, wat dwingt tot samenwerking.
Daarnaast zetten boeren aan beide kanten van de taalgrens interessante initiatieven op om de prijsvorming transparanter te maken en eventuele wantoestanden – oneerlijke handelspraktijken – bloot te leggen. Het succes van deze initiatieven hangt voor een groot deel af van de bereidheid van vleesveehouders om ook daadwerkelijk mee te stappen in het verhaal, en tijd vrij te maken om periodiek gegevens te verzamelen en door te geven.
