Landbouwers klagen nog wel eens dat de grootste Belgische melkerij in de maandelijks terugkerende Europese melkprijsvergelijking zelden hoge ogen scoort - wat ook klopt. Maar de laatste jaren timmert de coöperatie aantoonbaar aan de weg. Men toont moed en men heeft een duidelijke visie.
In een interview met Landbouwleven (p.4) benadrukt Koopmans dat de zuivel een groeimarkt is. Wereldwijd neemt de vraag toe. Levert Europa niet, dan ontstaan er echte tekorten. De komende 30 jaar groeit de bevolking van Azië immers met 1 miljard mensen, lees twee keer de totale bevolking van de EU. In Afrika komen er zelfs 1,4 miljard mensen bij, wat zich laat vergelijken met de huidige bevolkingsomvang van China. De gebieden ontwikkelen zich, maar het ‘zuiveltekort’ dat ze nu al hebben, neemt alleen maar toe. De cijfers lezen als een pleidooi om termen als ‘overschotten’ en ‘export’ anders te bezien.
Als het om voedsel gaat, is duurzaamheid in eerste aanleg het produceren van voldoende voedsel. Niet alle gebieden op deze aarde zijn even rijk, even goed opgeleid en even geschikt voor landbouw. Noordwest-Europa mag dichtbevolkt zijn, maar heeft uitstekende landbouwgrond. Het is een boodschap die de politiek vaak niet wil horen, wellicht omdat landbouwgrond een zaak lijkt van die 1 procent die nog boert.
Vrijwel dagelijks gaat grond verloren. Van veel van de 100 boerderijen die aan Milcobel leverden en vorig jaar de deuren dicht deden vanwege gebrek aan opvolging, is de grond opgegaan aan infrastructuur, recreatie en natuur. Het zijn functies die onze maatschappij ook bikkelhard nodig heeft, maar we mogen of moeten zelfs als maatschappij ook verder durven denken.
Landbouw is niet alleen een mooie, en als het goed is, economisch rendabele activiteit, landbouw is ook keihard nodig.
