Omdat ik geen echte slakkenkenner ben, wel zoals de meesten onder ons een slakkenslachtoffer, dook ik in de boeken om me wat te verdiepen in het slakkenleven. Er blijkt echter nogal wat onduidelijkheid te zijn over het feit of ook huisjesslakken schade aanrichten aan planten. Volgens sommige bronnen durven bepaalde soorten huisjesslakken zich ook wel eens te goed doen aan een frisgroen blaadje, volgens andere bronnen voeden deze slakken zich voornamelijk met rottende plantendeeltjes, algen, wieren... In elk geval zijn ze voor de tuinliefhebber veel minder schadelijk dan hun naakte soortgenoten.
Dierkundig
Slakken behoren net als o.a. de mosselachtigen en de inktvissen tot de stam van de weekdieren. Binnen deze stam maken ze deel uit van de klasse van de Gastropoda, wat letterlijk betekent de buikpotigen, een naam die ze ontlenen aan hun manier van voortbewegen: een slak lijkt inderdaad te schuiven over haar buik. In feite bewegen slakken zich voort door ritmische contracties van de gespierde voet die rijkelijk van slijmklieren voorzien is en die verantwoordelijk is voor het slijmspoor dat slakken vaak nalaten. Slakken zijn met wereldwijd zo'n 60 000 soorten 1 van de belangrijkste diergroepen. De meeste slakkensoorten zijn echter zeebewoners, waarvan sommige soorten uitgroeien tot exemplaren van meer dan 1 kg (dan hebben we nog geluk met de landslakken).
Leefpatroon
Slakken zijn vooral 's nachts actief maar kunnen bij gunstige omstandigheden (zacht, windarm en vochtig) ook overdag rondkruipen. Bij droge omstandigheden of om hun eitjes af te zetten (100 tot 400 eitjes, 1 tot meerdere keren per jaar) kunnen ze zich door de bovenste grondlagen bewegen. Per dag kan een slak, afhankelijk van de soort, zich 2 tot 8 meter verplaatsen om op zoek te gaan naar een partner of voedsel. Met hun onderste paar voelhorens kunnen ze geuren en smaken herkennen. Heeft een slak de smaak van een bepaald voedsel te pakken, dan beperkt ze zich vaak tot datzelfde type voedsel. Dat is meteen ook de reden dat de schade op 1 bepaald gewas zo opvallend kan zijn, terwijl een naburige plantensoort onaangeroerd blijft. Slakken kunnen tot de helft van hun eigen gewicht eten per dag, dit doen ze door het voedsel met hun rasperige tong af te schrapen.
Biologische bestrijding
Door de massale eileg kunnen slakken bij gunstige omstandigheden al snel uitgroeien tot een vervelende plaag, waarbij vooral bepaalde types naaktslakken, op korte tijd heel wat schade kunnen aanrichten in de moes- en siertuin. Ingrijpen is dan vaak noodzakelijk om de populatie en de schade te beperken. Op het internet circuleren heel wat
Chemische bestrijding met slakkenkorrels (mollusciciden)
Deze middelen bevatten naast een voor de slak giftige stof ook een lokmiddel, waardoor het mogelijk is om met een beperkte toepassing toch veel slakken af te doden. Nadeel van deze middelen is dat ze alle slakken afdoden zonder onderscheid te maken tussen nuttige en schadelijke soorten. Slakkenkorrels worden daarom het best zeer lokaal gebruikt om bepaalde (jonge) gewassen te beschermen tegen slakkenvraat. We raadpleegden fytoweb om te kijken welke middelen momenteel nog toegelaten zijn voor particulier gebruik in de tuin.
In het algemeen kan men stellen dat behandeling met slakkenkorrels behoorlijk goede resultaten geeft, maar de behandeling dient wel tijdig herhaald te worden. De beste resultaten bekomt men bij toepassing op het moment dat de slakken vrij actief zijn (vochtige en windluwe nachten), gevolgd door een sneldrogende, zonnige dag.
