Meer inkomen, minder uitstoot
Professor Philippe Baret van de Université Catholique de Louvain (UCL) overzag het onderzoek voor Greenpeace. Wat raadt hij de Vlaamse veehouders aan, afgaand op de studie en zijn eigen ervaring? Ook andere experts zien oplossingen: Joris Relaes van het ILVO in technologie en Jeroen Watté van Wervel in agro-ecologie.
Wat wil professor Philippe Baret, hoofd van het onderzoeksteam achter de studie voor Greenpeace, Vlaamse landbouwers diets maken? “Herbekijk het doel van de exportlandbouw die jullie bedrijven. Sta stil bij wat voor producten jullie willen uitvoeren. Anderzijds raad ik jullie aan om landbouwsystemen te ontwikkelen die dichter aanleunen bij de verwachtingen van de consument. Eigenlijk moet Vlaanderen een keuze maken: het Nederlandse, exportgerichte model, of het Franse model, meer gericht op de lokale consument”, antwoordt professor Baret. “Het belangrijkste lijkt me dat Belgische landbouwers opnieuw verbinding maken met de consument”, besluit hij.
Joris Relaes, administrateur-generaal van het Instituut voor Landbouw-, Visserij- en Voedingsonderzoek, merkt op dat landbouw de enige sector is die met levend materiaal werkt, en daarom minder reductie van uitstoot moet realiseren dan andere. Hij gelooft dat er nog spectaculaire winsten te boeken zijn met onderzoek. “In onderzoeksomstandigheden bereiken we nu al 34% minder methaanuitstoot bij melkkoeien, door aangepast voeder en management”, vertelt hij enthousiast.Verder benadrukt hij dat ILVO ook actief is in de transitie van dierlijk naar plantaardig eiwit. Het instituut veredelt bijvoorbeeld soja voor Vlaamse teelt. “Mensen overschatten wat je op één jaar tijd kan doen, maar onderschatten wat mogelijk is op tien jaar. Vijftig jaar geleden stond hier ook geen maïs.”
Relaes betreurt dat het rapport van UCL geen rekening houdt met koolstofopslag in de bodem, omdat het onderzoeksteam daaromtrent geen eenduidige cijfers vond. Jeroen Watté van Wervel valt hem bij. “Een systeem van roterende begrazing kan ervoor zorgen dat weides meer koolstof opnemen dan de dieren die erin grazen uitstoten. Herkauwers kunnen een positieve bijdrage leveren in de strijd tegen klimaatopwarming. Permanente graslanden zijn een sink (opslagplaats, red.) voor koolstof. Omgekeerd komt er CO2 vrij wanneer je van grasland akkerland maakt. Tegelijk maakt dit systeem veehouders minder afhankelijk van dure, bedrijfsvreemde inputs zoals veevoeder.”
Ook de productiviteit van bio ziet hij stijgen. “Op 30 jaar tijd is er veel mogelijk. In 2050 zal de gedachte dat bio minder opbrengt nog meer achterhaald zijn dan nu.” Volgens hem zien de onderzoekers de veelbelovende technieken waar pioniers in duurzame landbouw mee bezig zijn, zoals mengteelten, niet-ploegen, agroforestry... over het hoofd.
