Tiense Suiker trapt 185ste bietencampagne af
Vanochtend (dinsdag 28 september) startte de 185ste bietencampagne van de Tiense Suiker. Voor deze heuglijke gebeurtenis werd een persmoment voorzien, niet op de suikerraffinaderij zelf, maar bij suikerbietteler Philippe Avermaete uit Linter.
De echte suikerfabriek is het veld van de boer, niet de raffinaderij die uiteindelijk maar de suiker uit de biet haalt die de boer aanlevert, kadert Erwin Boonen, directeur grondstoffen van de Tiense Suikerraffinaderij het initiatief.
Belangrijke boodschap
De mensen achter de Tiense Suiker wouden bij de start van de nieuwe bietencampagne een belangrijke boodschap meegeven. Namelijk deze dat onze lokale, witte bietsuiker steeds groener wordt. Dit kan op meerdere vlakken geïnterpreteerd worden. Erwin Boonen geeft aan duurzaamheid na te streven op 3 domeinen: in de relatie met de suikerbietteler, in de fabriek en in de teelt zelf.
Recent werd een investering van de suikerfabriek goedgekeurd die 25 miljoen euro bedraagt en er voor gaat zorgen dat net geen 6.000 ton CO2 én water wordt bespaard bij de suikerproductie. Boonen wijst er op dat ook de veredeling investeert in de teelt. Aan de ziekte- en droogteresistentie wordt gewerkt, net als aan een lagere meststoffennood en meer opbrengstvermogen.
Hij prijst de duurzaamheid van de teelt. “Een biet kan 2 m diep wortelen, ideaal om in droge jaren weerstand te bieden aan de grillen van het weer. Ook in een nat jaar, zoals we in 2021 beleven, houdt de biet stand. Het is een weersbestendig gewas dat lokaal geteeld wordt dicht bij de fabriek, goed dus voor de transportafstanden.”
Boonen spreekt bewust van bietsuiker omdat er volgens hem een ernstig onderscheid is met rietsuiker. Hij wijst er op dat suikerbieten een circulair product zijn waarbij de afval- of nevenstromen terug worden gebruikt, hoofdzakelijk in de landbouwsector.
Ruim teeltplan
Voor de persontmoeting waren we te gast op het landbouwbedrijf van Philippe Avermaete in Linter. Het is een prachtig bedrijf om te illustreren hoe de hedendaagse landbouwer met duurzaamheid begaan is.
Philippe geeft aan vooreerst een ruim teeltplan te hebben met zowel rooi- als maaigewassen. Deze laatste dienen dan als rustgewassen voor de bodem en bestaan hoofdzakelijk uit granen: wintertarwe en wintergerst, korrelmaïs. Hiernaast worden aardappelen en uien geteeld. Veldbonen werden dit jaar voor het eerst opgenomen in het teeltplan om naar alternatieven te zoeken en er werd terug gestart met wortelen.
Dit alles zorgt ervoor dat er om de 4 à 5 jaar pas terug met suikerbieten op hetzelfde perceel wordt gekomen. Hiermee probeert de pientere landbouwer om bodem gebonden ziekten tot het minimum te herleiden.
De suikerbietenteelt start voor Philippe niet in het voorjaar met de uitzaai, maar start het jaar voordien. Als in de zomermaanden het graan is geoogst, wordt een groenbemester ingezaaid. Er wordt een goed uitgekiend mengsel gekozen zodat in de bodem verschillende wortels zich ontwikkelen en het bodemleven maximaal wordt gestimuleerd.
Na de winter gaat Philippe zijn akker bewust niet ploegen. De groenbemester gaat hij te lijf met de schijveneg alvorens de gps-gestuurde zaaimachine met hoge precisie suikerbieten gaat zaaien. De aanwezigheid van gewasresten vindt de akkerbouwer positief om erosie tegen te gaan.
Biodiversiteit
Om verder duurzamer te gaan werken is er naast een schoffelmachine dit jaar een nieuwe wiedeg aangekocht. Deze kan trouwens niet alleen in de suikerbieten aan de slag, maar ook nog in de andere teelten. Op deze manier zet Philippe beperkt gewasbeschermingsmiddelen in en wordt er minder ‘chemie’ op de bodem los gelaten.
Op biodiversiteit zet hij verder in via grasstroken, kruidenmengsels, bloemenranden, zonnebloemen, hagen en agroforestry (combinatie van akkerbouw met bomenrijen).
