Meer aangiftes en uitbetalingen voor wildschade in West-Vlaanderen
De voorbije jaren zijn het aantal aangiftes en de uitbetaalde vergoedingen voor wildschade gevoelig gestegen. Dat blijkt uit cijfers die Vlaams parlementslid Stijn De Roo (CD&V) bij Vlaams landbouwminister Hilde Crevits opvroeg. De stijging is het opmerkelijkst in West-Vlaanderen: op 4 jaar zijn het aantal aangiftes en de uitbetalingen verdubbeld.
Het is een bekend gegeven bij akkerbouwers: geregeld worden oogsten aangetast, gedeeltelijk of zelfs volledig vernietigd door wild. Schade door bejaagbaar wild, zoals konijnen, hazen, houtduiven, edelherten, everzwijnen... of door een beschermde soort komt niet in aanmerking voor een vergoeding.
“Zowel schade bij landbouwers als schade bij particulieren komt in aanmerking voor een schadevergoeding”, stelt Vlaams parlementslid Stijn De Roo (CD&V).
Omslachtige procedure
“Een schadevergoeding kan worden aangevraagd door de schadelijder binnen de 12 werkdagen na het vaststellen van de schade. Het aangeven van wildschade is echter een omslachtige procedure en de oorzaak van de schade is vaak niet gemakkelijk aan te tonen.”
Zoals uit bijhorende tabel blijkt, is er een duidelijk stijgende trend zichtbaar, zowel in het aantal aangiftes als in de uitbetaalde bedragen. Deze stijging is het meest uitgesproken in de provincie West-Vlaanderen en dit zowel op het vlak van het aantal aangiftes als uitgekeerde bedragen.
“In de kustprovincie is dat te wijten aan schade door overwinterende ganzen”, antwoordt minister Crevits. “Het is echter niet zo dat de populatie de laatste jaren sterk is toegenomen. Wel kan het aantal overwinterende ganzen fluctueren van jaar tot jaar.
Een piek in het aantal overwinteraars in combinatie met een bepaalde klimatologische omstandigheden (vorst/vochtigheid) kan ook de landbouwschade sterk doen toenemen. De aanwezigheid van ganzen op waterverzadigde akkers geeft een verhoogd risico op verslemping en opbrengstverlies. Daarnaast speelt vermoedelijk ook een toenemende bekendheid van het aangifteloket een rol in de stijging van het aantal dossiers”, aldus minister Crevits.
Laagdrempelige versie
Tot enkele jaren geleden verliepen alle aangiftes nog op papier. Het Agentschap Natuur en Bos ontwikkelde intussen een digitaal aangifteloket. Er werd intussen ook een nieuwe en laagdrempelige versie van het e-loket gelanceerd. “Momenteel worden nog enkele kinderziektes door de IT-dienst van het ANB weggewerkt”, aldus minister Crevits.
Het is inderdaad zo dat die ruimere bekendheid van het e-loket zorgt voor een stijging in het aantal aangiftes. “We merken dit in West-Vlaanderen bij de ganzenschade, maar ook in zones met everzwijnen- of beverschade.
Om de dienstverlening zo vlot mogelijk te laten verlopen, blijven we investeren in een performant e-loket. Zo hopen we bijvoorbeeld dat het e-loket in de toekomst ook kan communiceren met de databanken van de landbouwadministratie, zodat landbouwers die een aangifte doen automatisch ook hun verzamelaanvraag te zien zullen krijgen.”
Juist evenwicht
Bij dergelijke systemen is het altijd zoeken naar het juiste evenwicht tussen enerzijds een minimalisatie van de administratieve lasten voor de aanvrager en de overheden en anderzijds een minimalisatie van de kans op fraude. “Om als een goede huisvader met de beschikbare middelen te kunnen omgaan, moet de overheid dan ook de nodige controles kunnen doen”, besluit minister Crevits.
