Het was Stijn De Roo, Vlaams parlementslid voor CD&V, die in de commissie Leefmilieu uitleg over de toekomst van Polders en Wateringen uitleg vroeg aan Vlaams minister Zuhal Demir. In het Vlaams regeerakkoord staat de ambitie om het oppervlaktewaterbeheer in Vlaanderen gevoelig te herstructureren. “Dat zorgt voor een gebrek aan efficiëntie en daadkracht.”
Kwart landbouwoppervlak
In Vlaanderen zijn er nog 59 van die besturen Polders en Waterringen actief. Samen hebben ze een werkingsgebied van bijna 312.000 ha, of bijna 23 % van de Vlaamse landbouwoppervlakte.
De Vlaams Milieumaatschappij onderzocht verschillende pistes. “Dit gebeurde in nauw overleg met de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten, de provincies en de Vereniging van Vlaamse Polders en Wateringen”, antwoordt Vlaams minister Zuhal Demir.
“Ik ontving ook een aantal voorstellen tot fusies, maar die werden niet voorzien binnen hydrografisch logische gehelen. Ik heb dan ook beslist om deze fusieoperaties niet op te starten.”
“Het lijkt me dan ook aangewezen dat we eerst een beslissing inzake de uitvoering van het regeerakkoord nemen. We zullen op korte termijn duidelijkheid creëren. In de eerste helft van dit jaar wil ik dan ook een definitieve beslissing nemen rond het wegwerken van de versnippering van het beheer van de onbevaarbare waterlopen.”, zegt Vlaams minister Zuhal Demir in de commissie Leefmilieu in het Vlaams parlement.
Verschil in polderbelasting
Volgens Bart Van Hulle, Vlaams parlementslid voor Open VLD, wordt de polderbelasting vrij inefficiënt geïnd. “Er worden 330.000 brieven verstuurd voor een bedrag van 7,3 miljoen euro, dus 22 euro per aanslag, met een inningskost van ongeveer 2 euro. In mijn gemeente Maldegem zijn er in het noorden 3 polders en in het zuiden geen polders. Hoe kan ik aan mijn bewoners uitleggen dat ze in het noorden van de gemeente een polderbelasting moeten betalen en in het zuiden niet, terwijl ze dezelfde service krijgen?”
Nog volgens Bart Van Hulle zijn er heel grote verschillen in de herkomst van de inkomsten.
“Bij sommige polders is de belasting goed voor 10 % van hun inkomsten, bij andere voor 30 tot 40 %. Dat vind ik heel eigenaardig. Sommige polders hebben heel veel activa, andere totaal geen activa. Dat is ook het onderzoeken waard. Ook de vergoedingen voor de dijkgraven zijn heel verschillend.”
Gemiddelde leeftijd 63
De gemiddelde leeftijd van de bestuurders is 63 jaar. “Ik denk dat een ‘raad der wijzen’ wel belangrijk is, maar 63 jaar vind ik toch wel een vrij hoge leeftijd. De kennis die aanwezig is bij de polders stel ik zeker niet in vraag. Ik pleit ervoor om vlug komaf te maken met die polderbelasting.”
Volgens Vlaams minister Zuhal Demir zijn de aangehaalde verschillen heel frappant. “Dat zijn zaken die we ook tegenkomen, niet alleen op het vlak van inkomsten of verloning, ook inzake het beleid op het terrein. We hopen echt dat ik in de eerste helft van dit jaar een voorstel aan de regering kan voorleggen.”
Vlaams parlementslid Stijn De Roo is naar eigen zeggen niet zo verbaasd over de grote verschillen die worden opgesomd. “Polders en wateringen zijn natuurlijk zo gestructureerd dat ze heel flexibel zijn, heel lokaal gebonden zijn en dus een aantal gebruiken hebben die inderdaad wel wat kunnen verschillen.”
Kind niet met het badwater weggooien
“Maar het is niet omdat ze verschillend zijn of verschillend werken, dat we het kind met het badwater moeten weggooien. Ik denk dat die flexibiliteit heel belangrijk is. Als we een vergelijking zouden maken tussen alle gemeenten, denk ik dat we ook lokale verschillen gaan opmerken.”
Volgens Stijn De Roo is het niet verkeerd dat niet alles op dezelfde manier wordt aangepakt.
“Ook de hoge leeftijd van polderbestuurders verbaast me niet echt. Het zijn namelijk vaak aangelanden, gebruikers of landbouwers. De gemiddelde leeftijd van landbouwers neemt ook toe.”
Het is maar een van de redenen waarom goed beleid aangewezen is. “Dan kunnen we ook jonge starters aantrekken tot die sector. Het is zeker nuttig om alle beschikbare gegevens over te maken en in het debat over de Polders en Wateringen te gebruiken. We mogen vooral het kind niet met het badwater weggooien en de lokale kennis. We moeten dat principe van flexibiliteit bij Polders en Wateringen behouden.”
