Jon Parr, hoofd gewasbescherming van multinationale fyto- en zadenproducent Syngenta, maakt zich zorgen. Hij ziet meer en meer gewasbeschermingsmiddelen van de markt verdwijnen, terwijl er nauwelijks nieuwe verschijnen. De grote schuldige, volgens hem? Het dure en onvoorspelbare toelatingssysteem van de Europese Unie (EU).
Wat vindt u van het toelatingsbeleid van de EU?
De procedure is ronduit gebrekkig. Geen van de afgesproken deadlines worden ooit gehaald. Het is enorm ingewikkeld. De verschillende agentschappen die betrokken zijn bij het proces verwijzen maar wat graag door naar elkaar. Ze lijken vastberaden om toch zelf maar geen beslissingen te hoeven nemen. Het hele proces is extreem frustrerend vanuit het standpunt van iemand die wil registreren.
Dat gezegd zijnde vind ik de bedoelingen achter het Europese toelatingsbeleid wel degelijk waardevol. We moeten er zeker van zijn dat de technologie die gebruikt wordt in de landbouw veilig en geschikt is. Als bedrijf staat Syngenta onverdeeld achter een duidelijke, op wetenschappelijke kennis gebaseerde regelgeving. Strenge regelgeving maakt ons niet bang: we zijn goed uitgerust om met hoge eisen om te gaan. Het is de onvoorspelbaarheid van het Europese systeem dat ons frustreert.
Hoe beïnvloedt die situatie de ontwikkeling van nieuwe werkzame stoffen?
Sinds de EU van een risk based
cut off systeem (is er gevaar bij normale blootstelling?) is overgeschakeld op een hazard based systeem (is de stof op zichzelf gevaarlijk?), is de voorspelbaarheid van de registratieprocedure erg problematisch geworden. De kost om een nieuwe actieve stof op de markt te brengen ligt vandaag een stuk boven de 250 miljoen dollar (ongeveer € 203 miljoen). Om zo’n investering in innovatie te gaan ondersteunen heb je een bepaalde mate van zekerheid nodig, en die biedt de EU niet.
Welke problemen komen daaruit voort?
Naargelang meer producten van de markt gehaald worden, zijn er steeds minder waarop Europese landbouwers een beroep kunnen doen. Dat betekent meer resistentie-ontwikkeling, voor insecten en ziekten zowel als voor onkruid. Ik denk dat we op de rand van een crisis staan voor ziektebestrijding in Europa. Een hele klasse van middelen, waar landbouwers 20 jaar lang op gesteund hebben, dreigt te verdwijnen. De volgende stoffen die op de helling staan zijn de multi site middelen, zoals Mancozeb en Chlorothalonil, die net erg belangrijk zijn om resistentie onder controle te houden. Intensieve landbouw hangt af van technologie, en ik maak me er zorgen over dat Europese landbouwers daar minder en minder toegang toe hebben.
Syngenta en ChemChina, dat al eigenaar was van Adama, Dow en DuPont, Bayer en Monsanto: Draagt de toenemende consolidatie in de sector bij tot het gebrek aan innovatie?
De reden dat de industrie consolideert is omdat de kosten van O&O de pan uit swingen. Ik hoorde gisteren iemand schatten dat tot 80 % van het budget voor O&O in de EU naar herregistratie van gewasbeschermingsmiddelen gaat, niet naar nieuwe technieken. Die consolidering is een gevolg, geen oorzaak.
Wat is de rol van ChemChina in de overname?
ChemChina is nu strategisch eigenaar van Syngenta, dat klopt, maar we fusionneren niet. Wij wilden een eigenaar die op lange termijn denkt, zeker waar het O&O betreft. De Chinezen zochten op hun beurt toegang tot geavanceerde technologie. Ongeveer 21 % van de wereldbevolking leeft in China, op 7 à 8 % van de grond in de wereld. Ze willen hun productie opdrijven met aandacht voor voedselzekerheid en -veiligheid. De expertise van Syngenta past in die ambitie.
Voor de registratie van actieve bestanddelen in gewasbeschermingsmiddelen hanteert de Europese Unie (EU) een hazard based cut off. Ze beslist op basis van de potentie van de actieve stof om schadelijke effecten te veroorzaken bij een organisme, systeem of populatie wanneer die eraan blootgesteld wordt. Kan een stof kanker veroorzaken, bijvoorbeeld, dan volgt een verbod.
Andere regio’s, zoals de Verenigde Staten (VS) of Canada, bedienen zich van een risk based aanpak. Daarvoor bekijken ze met welke waarschijnlijkheid de stof schade aanricht op een organisme, systeem of populatie bij een realistische blootstelling aan het product. Stel dat een kankerverwerkende actieve stof in lage concentraties wordt gebruikt, en dat de consument er in feite niet mee in aanraking komt, waardoor de kans op kanker door die stof miniem zou zijn, dan zou die goedgekeurd kunnen worden volgens dit systeem.
