KU Leuven: "Uitstoot stikstof in Vlaanderen bedreigt essentiële schimmels in graslanden"
De uitstoot van stikstof in Vlaanderen, die op jaarbasis geraamd wordt op 23,4 kg per hectare, bedreigt het voortbestaan van schimmels in graslanden die onontbeerlijk zijn voor de groei van planten en dieren zoals vlinders en bijen die ervan leven. Dat blijkt uit een Europese studie onder leiding van onderzoekers van het Departement Biologie van KU Leuven.
Schimmelsoorten vormen een belangrijke schakel in ecosystemen zoals bossen of graslanden, want ze voorzien planten van voedingstoffen en water. Uit een eerder Brits onderzoek bleek al dat bovengrondse schimmelsoorten zoals bepaalde bospaddenstoelen sterven als er per hectare bos meer dan 5 à 6 kilogram stikstof per jaar neerslaat. Stikstof in de lucht is vooral afkomstig van verkeer en bemesting in de landbouw. Het belandt als zure regen in de bodem.
In het kader van het onderzoek werd op 40 plaatsen in een tiental Europese landen het stikstofgehalte in de lucht over een periode van tien jaar vergeleken met het voorkomen van schimmels in de bodem van graslanden. Deze blijken iets bestendiger tegen stikstof dan bospaddenstoelen, maar de resultaten blijven zorgwekkend. "De meeste graslandschimmels verdwijnen uit de bodem bij stikstofdepositie van 7,7 kilogram per hectare, wat slecht nieuws is voor Vlaanderen", aldus bioloog Tobias Ceulemans.
De studie toont volgens Ceulemans aan dat de Europese streefdoelen voor stikstofdepositie aangepast zullen moeten worden. Deze variëren momenteel van 10 kilogram stikstof per hectare voor de meest kwetsbare ecosystemen zoals venen en droge loofbossen, tot 25 kilogram voor de minst gevoelige, zoals voedselrijke valleibossen en liggen dus duidelijk te hoog", aldus de Leuvense onderzoeker.
