Opinie: en de boer, hij ploegde voort
Voorzitter Hendrik van Damme van het Algemeen Boerensyndicaat, zet door de coronacrisis het respect voor boeren toenemen. De akkerbouwer uit Oostende hoopt dat het respect ook na de crisis aanhoudt.
Wat een wereldwijde epidemie zoals Covid-19, Corona, kan teweegbrengen kon niemand inschatten. Nooit heeft ook maar iemand durven denken dat op een bepaalde dag één derde van de wereldbevolking (2,3 miljard op 24 maart) verplicht in zijn kot zou zitten. Noodgedwongen, om het Beest Corona op de knieën te krijgen. Of en hoe en op welke termijn dat lukt is vandaag nog voor niemand duidelijk, al zijn de eerste tekenen van herstel van het dagelijks leven in het Chinese Wuhan hoopgevend. Wetende dat de eerste Corona-vaststelling in België gebeurde op 3 maart, dan mogen we er van uit gaan dat we nog voorbij eind april gaan met de semi-lockdown.
Wereld voor en na corona
Zal wat we nu moeten doorstaan in ons geheugen blijven hangen? Ongetwijfeld. Zullen we dat als maatschappij overleven? Ongetwijfeld. Zal het leven na corona er anders uit zien? Ongetwijfeld. Net zoals na WO I, WO II en de economisch-financiële crisis van dik 10 jaar geleden gebeurde, zal de wereld niet stoppen met draaien. De economie zal nu bijzondere grote klappen krijgen door wegvallende koopkracht, door wegvallende structuur in het dagelijkse leven en stilgevallen handelsactiviteiten in de horeca-, reis- en ontspanningswereld. Toch blijft iedereen nood hebben aan persoonlijk contact en daar wordt iedereen heel creatief in.
Ook al zitten wij als landbouwers op het platteland niet op elkaars nek in woontorens of rijwoningen of gaan we als land- en tuinbouwers niet meer langs bij collega’s en nemen we niet fysiek deel aan de solidariteitsacties en het handjeklappen voor onze onmisbare zorgverleners, we steunen elkaar en houden onderling contact. Via telefoon, sms, in WhatsApp-groepjes horen we elkaar wel. We zwaaien ook vaker naar elkaar vanop onze tractor. Hier en daar vinden we ook de weg in de wondere wereld van videotelefoongesprekken, zelfs groepsgesprekken op zaterdagavond met thuis elk zijn drankje bij de hand: alles is mogelijk om de sfeer erin te houden onder vrienden, ook bij ons.
Respect voor de boer
Dat alle zorgverleners alleen maar respect verdienen in deze bizarre en voor hen gevaarlijke tijden is de logica zelve en daar ,doen ook wij ons petje voor af. De buiging kan niet diep genoeg zijn! Opvallend in deze bijzondere periode is ook de enorme golf van respect die ons nu ook te beurt valt. Wij als landbouwsector worden als “essentiële en strategische sector” beschouwd, als cruciaal om de maatschappij in haar geheel draaiende te houden.
Het is wel anders geweest de voorbije jaren, ook bij ons in Vlaanderen, met de niet aflatende kritiek op de hier aanwezige landbouw. Een landbouw die over-geïndustrialiseerd zou zijn, te grootschalig, te zwaar milieubelastend, te intensief en zelfs inwisselbaar voor Zuid-Amerikaanse of Amerikaanse toestanden via zeer verregaande handelsakkoorden zonder voorgaande.
Vandaag begint iedereen, van hoog tot laag, te beseffen dat ze heel blij mogen zijn met onze performante landbouwsector, als basis en onmisbaar deel van de ruime agro-voedingssector. In tijden van doorgedreven geliberaliseerde markten en wereldhandel is de ganse wereld onze tuin geworden en verdween alle respect voor de basis van de samenleving: voedselproductie.
Het strategische belang
Vandaag mag iedere Belg zich zeer gelukkig prijzen met onze ruime zelfvoorzieningsgraad en is er totaal geen gebrek aan voedsel. Morgen en overmorgen ook niet. Landbouw is strategisch, zo blijkt nu plots. Voedselproductie ligt aan de basis van onze beschaving. Voedselproductie is en blijft strategisch. Automatisering en digitalisering zijn niet meer te stoppen, ook niet in onze primaire sector, maar de voorbije weken bleek en de volgende weken en maanden zal bevestigd worden dat onze noeste arbeid onmisbaar is, ook in het post-Corona tijdperk.
En de boer, hij ploegde voort. Meer dan ooit! Met wederzijds en blijvend respect, laat ons hopen.
