Voorzitter Nederlandse LLTB Faassen: “Laat jullie niet hetzelfde overkomen”
Op de tweede dag van Agriflanders keek Boerenbond over de grens voor z’n landbouwpraatje. Léon Faassen, boomkweker en voorzitter van de Limburgse Land- en Tuinbouwbond (LLTB) in Nederland, besprak er ondermeer het gebrek aan steun van de Nederlandse overheid.
De Limburgse Land- en Tuinbouwbond (LLTB) verenigt de meeste van de ‘agrarisch ondernemers’ in de Nederlandse provincie in het zuidoosten van het land. De voorzitter, Léon Faassen, staat al 32 jaar aan het hoofd van een boomkwekerij die zich uitstrekt over drie locaties in Nederland en één in Polen. Hij heeft een eigen, klare kijk op het landbouwbeleid en neemt geen blad voor de mond.
Politieke steun?
“We zijn de tweede grootste exporteur ter wereld op agrarisch gebied en we hebben geen minister van Landbouw. Dat krijg ik in het buitenland niet verkocht”, zegt de heer Faassen hoofdschuddend. “Dat is lastig. Het betekent dat wij in Den Haag moeilijk een luisterend oor vinden. Limburg ligt ver van Den Haag af, en dat is ook duidelijk gebleken het afgelopen jaar. Omdat er geen minister is, houden de politici in Den Haag eerder afstand van de landbouwers. Wij hebben geen afspraken onderhandeld met de overheid, zoals jullie dat hebben gedaan. Complimenten daarvoor.”
“Het onbegrip bij de overheid, het gevoel dat ze niet mee willen denken en alleen maar ‘nee’ zeggen, dat stuit natuurlijk heel wat agrariërs tegen de borst.”
“Op lokaal niveau hebben we van de Limburgse overheid wel alle steun gekregen die we konden krijgen. Het probleem in Nederland is dat we een zogenaamde ‘brede weersverzekering’ hebben, die er is om te voorkomen dat we aanspraak zouden maken op een natuur- of rampenfonds. Men ging ervan uit dat dat goed functioneerde. Nu weten we dat dat niet zo is voor heel wat sectoren. Die blijven achter met kosten die hen de kop kunnen kosten. Het onbegrip bij de overheid, het gevoel dat ze niet mee willen denken en alleen maar ‘nee’ zeggen, dat stuit natuurlijk heel wat agrariërs tegen de borst. Ik hoop dat er de komende verkiezingen dan ook het één en ander gaat veranderen.”
Hoe omgaan met ‘Brexit’?
In de aanloop naar het nieuwe GLB wordt al volop gediscussieerd binnen Copa, “de Boerenbond van Europa”, zoals voorzitter Faassen het noemt. Daar ziet hij moeilijkheden om tot een gezamenlijk standpunt te komen door de grote verscheidenheid onder de leden. Vooral de nieuwere, oostelijke lidstaten zorgen voor discussie: “Nieuwere lidstaten willen meteen dezelfde rechten als wij, maar dat gaat het niet worden. Door de Brexit verliezen we een echte partner van ons, waar we vaak mee op dezelfde lijn zaten. We verliezen een bondgenoot.”
Ook als handelspartner kan het Verenigd Koninkrijk tellen, in het bijzonder voor de Nederlanders. Of de voorzitter Faassen niet bang is dat de Europese lidstaten elk apart handelsonderhandelingen met het land zullen voeren, wil de moderator, Jacques Van Outryve, weten? “Als je het mij vraagt moeten we het samen doen, de export naar Groot-Brittanië. Wij zijn als land heel afhankelijk van export, laat dat duidelijk zijn, en Groot-Brittanië is een belangrijk afzetland voor ons. Maar dan nog vind ik dat we aan dat gemeenschappelijke Europese denken moeten vasthouden”, betoogt de heer Faassen.
Oekraïense eieren
De moderator haalt vervolgens het omstreden vrijhandelsakkoord met Oekraïne aan. Landen en banken hebben toen zwaar geïnvesteerd in de pluimveehouderij in het land. Boerenbondvoorzitter De Becker reageert meteen: “Wij zijn van in het begin zeer argwanend geweest wat betreft het akkoord met Oekraïne. Er was geen enkele garantie over de kwaliteit van die producten. Men heeft niet naar onze waarschuwing geluisterd, en er heeft zich al een eerste zeer ernstig incident voorgedaan.”
De heer Faassen pikt in: “Wij kunnen het nog tegenhouden. In een raadgevend referendum heeft 30 % van de Nederlanders gestemd, en daarvan stemde 51 % voor. Zijn er dan veel Nederlanders voor? Ik denk sowieso dat het referendum op oneigenlijke gronden gepromoot is. Als we regels met elkaar afspreken in Europa, moet iedereen zich eraan houden. Je krijgt als land toch niet uitgelegd aan je eigen achterban dat je uitgebreide regelgeving rond dierwelzijn, milieu en hygiëne oplegt, en dan vervolgens producten binnenlaat aan een tiende van de prijs? Als dit de richting is, dan zijn we verloren.”
Samen sterker
De fusie van VRV en CRV, over de landsgrenzen heen, is een feit. De moderator werpt op dat Nederland, meer dan Vlaanderen, aan de slag gaat met coöperaties. Of de Nederlandse voorzitter een grotere rol ziet voor grensoverschrijdende coöperaties in de toekomst?
Léon Faassen heeft op dat gebied zijn mening bijgesteld: “Ik ben als vrije ondernemer - als boomkweker die z’n eigen risico’s neemt - altijd tegen coöperaties geweest. Inmiddels heb ik bijgeleerd. In de agrarische sector heb je vooral kleine, familiale bedrijven. Kijk naar Friesland Campina. Dat is een wereldspeler geworden. Als individuele agrarische ondernemer gaat je dat niet lukken. Ik zou dus zeggen: waarom niet?”
Fosfaatproblematiek
Ten slotte vraagt de moderator naar de fosfaatproblematiek in Nederland. “Dat moet je opsplitsen in twee delen”, steekt voorzitter Faassen van wal. “Enerzijds gaat het om de melkveehouderij, die na het afschaffen van de melkquota het fosfaatplafond overschreden heeft. Anderzijds is er de discussie over mestverwerking. We willen dat, met z’n allen, en er moet iets gebeuren. Maar als de lokale overheid elk initiatief tegenwerkt, of weigert om vergunningen af te geven, dan gaan we dat probleem niet oplossen.”
Voorzitter De Becker licht de situatie bij ons toe: “In Vlaanderen hebben we volop het pad van de mestverwerking gekozen. Het is natuurlijk een bijkomende kost, die moeilijk door te rekenen is in ons product, maar het is een manier om de verdere ontwikkeling van onze veehouderij mogelijk te maken.”
Derogatie?
Voorzitter De Becker gaat verder: “Wat de derogatie betreft kijken we ongerust naar de situatie in Nederland. Het komt er nu voor ons op aan om een goed rapport af te leveren bij de Europese Commissie voor de tussentijdse evaluatie van ons mestbeleid. Als we daar voldoende vooruitgang kunnen aantonen, ontsnappen we aan het lot van onze Nederlandse collega’s.” Léon Faassen spreekt waarschuwende woorden: “Wij zijn echt overvallen. We dachten dat we safe zaten. Laat jullie niet hetzelfde overkomen. Wees het in elk geval voor.”
