“We moeten onszelf heruitvinden, of ze kleden ons uit waar we bijstaan”
De laatste Schoonste Boerin, Mieke Verniest, schreef neer wat die twee jaar als landbouwambassadrice haar hebben geleerd. “Het gaat twee kanten uit. Ofwel breiden bedrijven uit en doen ze aan intensieve landbouw gericht op export, ofwel zoeken familiale bedrijven een extra inkomen in verbreding.”
Ik ben een trotse boerin die wou tonen dat wij zeven op zeven paraat staan om onze dieren te voederen en te verzorgen, om de mensen uiteindelijk een lekker en gezond stukje vlees te bieden. Ik wilde laten zien dat onze dieren het goed hebben.
En plots was ik Schoonste boerin! Mijn overwinning heb ik opgedragen aan mijn collega-varkenshouders. Na de crisis in onze sector was ik zo blij dat ik nog steeds varkensboerin mocht zijn, verklaarde ik. Toen zijn er traantjes gerold, ook in de zaal.
Als Schoonste Boerin moest ik grenzen verleggen, letterlijk 'uit mijn kot komen'. Gans Vlaanderen heb ik doorkruist. Ik heb veel mensen leren kennen en een ruimere blik gekregen op het reilen en zeilen in de land- en tuinbouwsector.
In de loop van die twee jaar heb ik gezien dat we ons als landbouwers serieus moeten heruitvinden, of ze kleden ons uit waar we bijstaan! Om die boodschap uit te dragen, liet ik deze foto maken. Voor mij hoeft ’t niet per se, naakt poseren, maar op die manier trek je weer de aandacht.
Het gaat twee kanten uit. Ofwel breiden bedrijven uit en doen ze aan intensieve landbouw gericht op export, ofwel zoeken familiale bedrijven een extra inkomen in verbreding. Ik ben ervan overtuigd dat beiden een toekomst hebben, zolang de technische resultaten er zijn. De sector is naar een echte topsport geevalueerd, en zoals bij topsport is er passie voor nodig! Die zit er bij ons ook nog steeds in.
Door de crisis zijn we opzoek gegaan naar duurzame oplossingen. Een volledig gesloten varkensbedrijf, eigen voederteelt, zonnepanelen, stallen reinigen en verkoelen met opgevangen regenwater, een vaste afzet van onze varkens naar Noyen...
En last but not least onze verkoop van eigen vleespakketten, zowel van onze Piétrain-varkens als van mijn nichevarken, het Vlaamse Ardennenvarken. Daarvoor ben ik mijn collega en vriendin Els Desmet zeer dankbaar. Het is een fijne samenwerking, en op die manier verwaarloos ik mijn fulltime job als boerin niet.
Zo kan ik boeren combineren met een korte ketenafzet, en een extra inkomen creëren. Hopelijk kunnen we er binnenkort ook een hoevewinkel aan toevoegen, en een verbruikerszaal met lekkere boerenkost en een uitkijkraam naar de zeugen in de groepshuisvesting.
Bezoekers verwelkomen op de Dag van de Landbouw lukte dit jaar niet. Daar heeft de Afrikaanse varkenspest bij wilde varkens een stokje voor gestoken. De gevolgen lieten zich gelden: een marktprijs die weer een dieptepunt kent, en Belgische varkenshouders die daar weer de dupe van zijn.
Want het prijsverschil met andere Europese landen scheelt hem €7 à 8 per varken. Dat is in feite het verschil tussen kostprijs dekken, of niet. Toch zijn de landbouwers van vandaag steeds op zoek vanuit hun passie: Hoe kunnen we er verder blijven voor gaan?
Samenwerken, met elkaar praten en open staan voor innovatie en nieuwe ideeën en uitdagingen. Wees maar zeker, we laten ons niet doen. Dat zie je ook heel goed in de nieuwe documentaire 'Wat hebben we verdiend vandaag?’ Respect!
