Spruitkooltelers overwegen eigen fabriek
Tot nu toe zijn er geen contracten getekend voor de teelt van spruiten. De telers geven hiermee een duidelijk signaal aan de verwerkers. Die weigerden tegemoet te komen aan de prijs die voor de telers als het absolute minimum geldt. Bovendien krijgen bepaalde telers meer dan andere. De spruitkooltelers spreken van een gebrek aan respect, en overwegen om zelf een verwerkingseenheid op te richten.
Mark Wulfrancke, beleidsmedewerker bij het Algemeen Boerensyndicaat (ABS), schetst het probleem: “Om de spruitenteelt terug tot een iet of wat rendabele teelt te maken, vragen de telers een prijsverhoging van €30/ton. De West-Vlaamse verwerkers willen niet verder gaan dan een schamele €20/ton. Na een oogstjaar waarin 60% van de telers niet uit de kosten geraakt zijn, werd er nochtans een duidelijk signaal van de verwerkers verwacht.”
Vorig jaar bedroeg de contractprijs na een verlaging €345/ton. De West-Vlaamse telers vragen nu €375/ton, maar de verwerkers willen niet meer dan €365/ton betalen. “De verwerkers lijken niet te begrijpen dat die €30/ton broodnodig is. De teeltkosten zijn sterk gestegen. Door strengere eisen aan de gewasbescherming de laatste drie jaar bijvoorbeeld zijn de kosten met €1500/ha gestegen! Wat de verwerkers voorstellen verkleint het verlies, maar betekent nog geen inkomen”, betreurt Wulfrancke.
Dan is er nog het verschil met de (enige) Limburgse verwerker van spruiten, die de Limburgse telers een hogere contractprijs biedt: €382/ton. Dat steekt bij de West-Vlaamse telers. “Het respect is zoek”, reageert Wulfrancke. “Maar ondanks die hogere prijs laten vele Limburgse collega’s de spruitenteelt links liggen, vanwege niet rendabel. Ze vragen voor de oogst van 2019 €400/ton”, voegt Wulfrancke toe.
Volgens Wulfrancke is de frustratie dermate groot dat er stemmen opgaan om het voorbeeld van de Waalse suikerbietentelers te volgen, en zelf een verwerkingseenheid op te richten. “Hopelijk hoeft het zover niet te komen, maar de actiebereidheid groeit sterk”, waarschuwt hij.
Ingro, de producentenorganisatie voor de diepvriesgroenten, beaamt deze stelling: “Waarom is de suikerfabriek van Seneffe er gekomen? Omdat Südzucker geen respect had voor de telers. Met inbreng van telers en investeerders zijn wij in staat om zelf een verwerkingseenheid op te richten. De verwerking van spruiten is een relatief eenvoudig proces. Pas op, ik zou veel liever zien dat de boer boer kan blijven, en de verwerker verwerker. Maar op deze manier verdient de teler geen cent aan zijn spruiten.”
