Dierenwelzijn versus het welzijn van landbouwers
“Sinds Vlaanderen er bevoegd voor is, wordt dierenwelzijn eindelijk en voor het eerst echt ernstig genomen.” Dat zei minister-president Geert Bourgeois (N-VA) in zijn Septemberverklaring voor het Vlaams Parlement. Het is nu tijd dat de partij ook de landbouwers ernstig neemt, en de dialoog zoekt met de sector.
De regering-Bourgeois maakt een einde aan het onverdoofd slachten van dieren, het couperen van paardenstaarten, het dwangvoederen van eendachtigen en de pelsdierhouderij. Dierenwelzijnsminister Ben Weyts hief bij de aankondigingen op Twitter op de bijgevoegde foto’s nog net geen glas champagne. Het lot van een producent van foie gras en 17 nertsenhouders wordt zo bezegeld.
In het geval van de pelsdierhouderij moeten de deuren uiterlijk in 2023 dicht. In een gezonde democratie bepaalt de maatschappij uiteindelijk binnen grondwettelijke kaders de spelregels. Wat betreft het verbieden van dwangvoederen en pelsdierhouderij bestaan, zoals eerder besproken in deze krant, goede argumenten voor en tegen.
Enkele weken geleden publiceerde een Nederlandse krant de psychosociale problemen waarin een serie nertsenhouders terecht is gekomen. Onder hoge financiële druk en grove beschuldigingen vanuit groene hoek gaan huwelijken kapot en benemen mensen zich, in uitzonderlijke gevallen, zelfs van het leven. De politiek heeft de belangrijke verantwoordelijkheid zich te allen tijde te realiseren dat achter de getallen en de productiemethodes mensen zitten.
Weyts schafte de pelsdierhouderij af zonder overleg met de sector zelf. Hij vond onlangs wel de tijd om met de inbrekers-activisten van Animal Rights te spreken. De marginale dierenrechtenbeweging werd toegezegd dat het afschaffen van verrijkte kooien zeker op de onderhandelingstafel van een potentieel nieuw kabinet komt te liggen.
Opnieuw is met de sector niet overlegd, wat suggereert dat de partij niet oprecht geïnteresseerd is in landbouwers. Waar pelsdierhouders in de voorbije jaren vaak voor honderdduizenden euro’s schulden aangingen om aan de laatste dierenwelzijnseisen te voldoen, is dat voor veel pluimveehouders hetzelfde. De legbatterij is pas sinds 2012 verboden en de nieuwe systemen die zijn gebouwd worden over enkele decennia afgeschreven.
Het grootste probleem waar landbouwers mee kampen is niet de eis om meer duurzaamheid, maar het gebrek aan duurzaamheid van beleid. Alleen met rechtszekerheid kan men met een gerust hart investeren.
