Zorgboerderij De Roos:“Zorgen voor zorggasten zoals voor je eigen kinderen.”
Aan landbouw doen, met verbreding én zorg, dat gebeurt bij zorgboerderij De Roos. Ze vangen zorggasten op van verschillende komaf, en bekijken voor elk wat het best bij hen past. Toen door de coronacrisis de zorggasten niet meer konden komen, was het best aanpassen.
Zorgboerderij De Roos, dat is duidelijk niet enkel zorgen. Het landbouwbedrijf in Nieuwkerken-Waas is vooral gericht op melkkoeien, maar heeft ook wat vleesvarkens en akkerbouw. Buiten staan automaten waarin de diverse hoeveproducten verkocht worden. Daarnaast staan ze open voor boerderijbezoeken door scholen. Luc D’Hooghe en zijn vrouw Betty baten samen met hun zoon Pieter het bedrijf uit met hart en ziel. “We telen aardappelen voor de automaat, alsook pompoenen, eitjes en ajuinen en blauwe bessen. We verkopen ook aardbeien , maar die zijn van een collega-boer”, vertelt Betty.
Met de zorgboerderij zijn ze gestart nadat een neef een verkeersongeval kreeg. “Die kon door het ongeval de taken op zijn werk niet meer aan. Hij kwam daarom op onze boerderij helpen. Die ging uiteindelijk terug naar zijn oude werk… Het zette ons aan om zelf een zorgboerderij te starten.”
Sinds dan hebben Luc en Betty altijd personen gehad op de boerderij, vooral jongeren die niet goed op school mee konden, schoolmoe zijn of van een tehuis kwamen. Momenteel ontvangen ze 3 zorggasten: iemand die 4 dagen komt, iemand die 1 dag komt, en een meisje dat een halve dag komt. Twee van hen zijn rond de 30 jaar, de ander is bijna 50. En allen komen er al langer dan 4 jaar. Elk van hen heeft een taak op maat. “Alle personen hebben hun eigen kwaliteiten en eigen problemen, dus we moeten elke zorggast anders aanpakken. Sommigen luisteren en doen wat je hen vraagt, bij anderen moet je meer uitleggen wat kan en wat niet. De jongens doen veelal hetzelfde werk. Het meisje komt meer om de diertjes (pony, alpaca, duiven, kippen, konijnen, geitjes) te knuffelen en om wat huishoudelijke taken te doen. Ik moet mijn planning ook wat naar hen richten.”
Boodschap aan mijn zorggasten: "Hou het veilig! We zullen blij zijn als jullie terug zijn. Jullie zullen verschieten van hoeveel kleine dieren er zijn bijgekomen."
Steun van gezin
Luc en Betty hadden zelf 4 kinderen toen ze de zorgboerderij startten. “Dus het hele gezin moest er ook mee akkoord gaan. De zorggasten zitten immers samen met ons aan tafel. We bieden hen die huiselijkheid. We zorgen voor hen, al waren het onze eigen kinderen. Sommige zorggasten kennen dat helemaal niet. Nu de kinderen het huis uit zijn, is het aan mij”, vertelt Betty. “Pieter werkt ook met de zorggasten en kan goed met hen om. Hij heeft er ook het geduld voor.” Omdat door de coronacrisis niemand meer mocht komen, komt al het werk op het drietal terecht. Net in de drukke periode op het veld. Betty’s kinderen kregen door de coronacrisis meer vrije tijd en konden op deze manier gelukkig af en toe bijspringen. “We zijn blij dat onze zorggasten deze week terug kunnen beginnen.”
Zorggasten vervelen zich
