Gun uw paard een stukje wildernis

Vlaanderen is klein en overbevolkt? In verstedelijkt gebied is dat zeker het geval. Wie even rondtoert, ontdekt echter plekken waar men zich nog echt één voelt met de natuur. Daar leven mensen, niet al te dicht op elkaar. Daar genieten paarden, kilometers verwijderd van de zorgvuldig onderhouden en uitgestrekte gazonachtige weiden. Daar zijn de winters nog harde noten om te kraken, maar daar zijn de lentes en de zomers heerlijk om te leven met paarden, lees vooral verder...

Diversiteit doen bewegen

Dit artikel is geen pleidooi voor weides vol onkruid! Weiland voor paarden is immers synoniem voor veel werk en onderhoud. Onze edele viervoeter is een kieskeurige grazer van de zuiverste soort. Paarden zijn echter geen gazongrazers. Het zijn dieren die in het wild veel stappen om jawel… weinig te eten. Een vetgemeste weide is in feite niet geschikt voor een paard. Veel paardenhouders ergeren zich soms aan het feit dat ze over te weinig weiland beschikken of over te veel paarden. De kleine hobbypaardenhouder – met weinig weiland – kan met al even weinig middelen zijn paard de hemel op aarde aanbieden: een plek om te rollen, een plek om te grazen, een plek om te mesten en een plek om te schuilen met water en hooi, allemaal aansluitend op elkaar. Heerlijk, toch?

Zo dicht mogelijk bij huis

We hielden de voorbije maanden een rondvraag bij een 10-tal hobby-paardenhouders over hun voorkeur: een paard dicht bij huis of een verafgelegen weide. Acht op de 10 kozen voor de eerste optie. Wie ooit te veel paarden had, weet dat men vroeg of laat moet kiezen voor de haalbare kant van de zaak. Dan komt men – meestal in een later leven – tot de constatatie dat enkele paarden vlakbij huis een bron zijn van onbeschrijflijk geluk. Mensen gaan dan op zoek naar kleine boerderijtjes, landelijk gelegen en met een lapje grond erbij, dikwijls slechts een vroegere boomgaard en/of aangrenzende weide. Hoe maak je daar nu een paardenparadijs van?

Opgedeeld perceel

Steeds meer hobby-paardenhouders zorgen eerst voor een kleine, zo goed mogelijk gedraineerde uitloop, voorzien van een stal of schuilhok. Deze uitloop laten aansluiten op een perceel weiland heeft tal van voordelen. Daar waar een klein perceel geen galop toelaat, lukt dit wel met een weide die aansluit op een uitloop/zandplek. Met andere woorden, het paard zal veel kilometers afleggen.

Het paard zal ook eerder mesten in de zandplek dan op de weide. Aldus is het makkelijker voor ons om de mest te verwijderen dan tussen de grassen op de weide. En dit is net van primordiaal belang om worminfecties zoveel mogelijk tegen te gaan. U zal snel merken dat het paard zorgt voor zijn eigen – platgetreden – paden. Laat het gras gerust wat groeien alvorens het te bloten of te bosmaaien. Een paard vindt het heerlijk om zijn eigen kostje te zoeken in zijn stukje wildernis. De lange grassen negeert hij sowieso. Zorg steeds voor voldoende drinkwater en zorg dat het paard verplicht is om ‘naar huis’ te komen om te drinken.

Op water en hooi

In droge periodes, als de grasgroei stilligt, is het ogenblik aangebroken om de lenteweide te kortwieken en eventueel aan onkruidbestrijding te doen. Hoe mooi boterbloemen ook zijn, het paard heeft er alleen een giftige boodschap aan en graast er voorzichtig omheen.

Niet iedere kleine paardenhouder beschikt over een weidebloter. Onlangs zagen we een eigenaar van 3 ezeltjes zijn kleine weide kortwieken met een grasmachine. Ook dit is een oplossing bij gebrek aan grote machines. Al even belangrijk is een ronde met de bosmaaier doen onder de draden op de weide. Kortsluitingen door lange grassen zijn schering en inslag en absoluut te vermijden.

Beschikt u niet over genoeg weide om af te wisselen, dan kan het paard het best functioneren op water en hooi terwijl zijn weide herstelt. Heeft u een strookje gras dat eveneens bereikbaar is via zijn zandplek, zorg er dan voor dat hij erbij kan. Het is ideaal als de zandplek omgeven is door grassen. Het paard kan er urenlang zoekwerk verrichten, terwijl het regelmatig naar zijn hooi stapt als de honger toeslaat. Jaarlijkse controle naar giftige grassen en kruiden blijven belangrijk.

Bijvoederen

en verzorgen op stal

Vergeet niet dat een paard graag naar zijn stal komt. Het gezegde ‘hij ruikt zijn stal’, is immers gelinkt aan paarden. Als er bijgevoederd moet worden, laat dit dan op stal gebeuren. Paarden voelen er zich veilig en kunnen er in alle rust eten. Op snikhete dagen weten ze soms niet waarheen ze kunnen vluchten voor stekende dazen en andere insecten of voor vliegen die hun ogen doen tranen.

Dan kan enkele uren stalrust op het heetst van de dag een slok op de borrel schelen. Als een paard last heeft van een oogontsteking, kan u bij de apotheek het homeopathisch middel Oculoheel bestellen. Twee maal 5 tabletjes per dag over het voer helpen normaal binnen de 24 uur. Tussenkomst van de dierenarts is gewenst als dat niet zo is. Laat de ellende niet aanslepen, want een opgezet en etterend oog is een kwelling voor het paard. Heeft uw paard te droge hoeven die het werk van de hoefsmid bemoeilijken? Geef het dan toegang tot de weide ’s morgens vroeg als het gras nog nat is. Of spuit de bodem op de plek waar het paard komt drinken doornat. Een modderbad kan deugddoend zijn voor droge hoeven in de zomer. Geniet van de zomer en… verzorg uw paard!

Patricia Borgenon