Het spreekwoord is wel niet helemaal correct (mispels worden beurs gegeten en niet rot) maar we kennen het nog wel. In tegenstelling tot de mispelboom, of is het mispelaar, en zijn vruchten, waar we niet echt meer mee vertrouwd zijn en eigenlijk is dat niet zo verwonderlijk. De vruchten zien er wat vreemd uit, hebben een eigenzinnig rijpingsproces en een vreemd, eerder onappetijtelijk kleurtje. Het is niet echt een vrucht die past binnen een strakke marketingstrategie, maar wel eentje met pit en een unieke smaak.
Rijpe mispels hebben wit vruchtvlees maar zijn dan nog hard en melig, gefermenteerde mispels hebben bruin en zacht vruchtvlees en zijn zeer aromatisch.Mispels vragen weinig tot geen onderhoud maar geven toch een rijke oogst.
Zoals zovele uitheemse groenten- en fruitsoorten is de mispelboom een echte cultuurvolger, die de kolonisators, vanuit Perzië volgden op hun weg doorheen Europa. Vanuit Perzië, waar de mispel reeds 3000 jaar geleden gekend was, kwam hij via Griekenland en het Romeinse Rijk...
Dit artikel is alleen voor abonnees
U heeft uw maandelijkse limiet van gratis beschikbare artikels bereikt
TuinAl eeuwenlang groeien in Vlaanderen walnotenbomen in tuinen en kleine boomgaarden. De robuuste bomen leveren niet alleen schaduw en karakter, maar ook een lekkere oogst van eigen noten. Toch kregen heel wat eigenaars de voorbije zomers een onaangename verrassing te zien: aangetaste, zwart verkleurde noten die vroegtijdig van de boom vallen. De boosdoener is de walnootboorvlieg, een nieuwkomer uit Noord-Amerika die zich in sneltempo verspreidt en nu ook de weg gevonden heeft naar onze Vlaamse tuinen.
