Het spreekwoord is wel niet helemaal correct (mispels worden beurs gegeten en niet rot) maar we kennen het nog wel. In tegenstelling tot de mispelboom, of is het mispelaar, en zijn vruchten, waar we niet echt meer mee vertrouwd zijn en eigenlijk is dat niet zo verwonderlijk. De vruchten zien er wat vreemd uit, hebben een eigenzinnig rijpingsproces en een vreemd, eerder onappetijtelijk kleurtje. Het is niet echt een vrucht die past binnen een strakke marketingstrategie, maar wel eentje met pit en een unieke smaak.
Rijpe mispels hebben wit vruchtvlees maar zijn dan nog hard en melig, gefermenteerde mispels hebben bruin en zacht vruchtvlees en zijn zeer aromatisch.Mispels vragen weinig tot geen onderhoud maar geven toch een rijke oogst.
Zoals zovele uitheemse groenten- en fruitsoorten is de mispelboom een echte cultuurvolger, die de kolonisators, vanuit Perzië volgden op hun weg doorheen Europa. Vanuit Perzië, waar de mispel reeds 3000 jaar geleden gekend was, kwam hij via Griekenland en het Romeinse Rijk...
Dit artikel is alleen voor abonnees
U heeft uw maandelijkse limiet van gratis beschikbare artikels bereikt
TuinDe meeste planten die in de natuur voorkomen, planten zich voort door middel van zaad. Dat doen ook de meeste bomen. Denk aan de pluizige zaden van de schietwilg, die zich in het voorjaar gewillig laten meedrijven met de wind, of aan de vlier die zijn zaden verpakt in een smakelijke bes, om ze zo te laten verspreiden door gulzige vogels. Komen deze zaden op een vruchtbare plaats terecht, dan kiemen ze en groeien ze uit tot een volwaardige boom.
